Bir ailenin kendi içinde yaşamış olduğu sıkıntıları, sakladıkları olayları geniş bir anlamda anlatan bir yapım olmuş. Film öyle gerçekci ilerliyor ki, bir an için sıkılmıyorsunuz. Yönetmenimiz eve gelen kasetlerin ve olayların işleyişini o kadar güzel anlatmış ki her daim olaydan kopmamak için ekrana bağlanıyorsunuz. Fransız yapımlarına özel bir has oldu artık bu durum. Hep bir merak unsuru yer almakta ve gizemli bir hava oluşturulmakta.
Olayda aslen babamızın hatalı olmasına karşın karısına baskın çıkıp kendini haklıymış gibi göstermesi ve ona olan güvensizlik konusuna temas etmesi, çocuklarına istediğini aldıkları ve yediği önünde yemediği arkasında daha ne isteyebilir ki diye düşünülüp ilgi gösterilmemesi, onun iç dünyasında yaşadığı sıkıntıların hiçbir zaman hissedilememesi vurgulanmakta. Geçmişte hepimiz hatalar yaparız, o günlerden sır saklarız. Bu hatalar ve bu sırlar yaşamımız boyunca birlikte olmak istediğimiz karımızdan saklanmalı mıdır?
En büyük hayal gücü sahipleri çocuklarındır. Siz onlara gereken ilgiyi göstermezseniz o hayal güçlerinin nereye gideceğine inanamazsınız...
Bu Fransız yapımında farklı bir tat, farklı bir hava var. Filmin sonu umduğunuz gibi olmayabilir ve çoğunuzu hayal kırıklığına uğratabilir. Fakat yönetmenimizin anlatmak istediğini anlattığını düşünerek, diğer filmlerde olduğu gibi bir son yapmayarak bu filmin farkını ortaya koyduğunu hissetmekteyim.
"Sahip olduğumuz şeyleri kaybetmemek için neler yapmayız?"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder